วันพฤหัสบดีที่ 27 กันยายน พ.ศ. 2550

มุ่งมิตรมากมาย

เพื่อนๆผู้ผ่านทางครับ
ที่ผ่านมาอยู่อย่างสงบสุขหรืออยู่ในสนามรบ ทำร้ายหรือถูกใครทำร้ายบ้างหรือเปล่า ในด้านของผู้กระทำถ้ามีต้องระวัง บัญชีนี้เราอาจไม่จำแต่ผู้ที่ถูกเรากระทำจำได้แน่ ถ้าไม่มีถือว่าโชคดี แล้วใช้เวลาที่มีเกื้อกูลเอื้ออาทรต่อผู้คนรอบข้างไว้ ในด้านของผู้ถูกกระทำถ้าไม่มีถือว่าโชคดี ถ้ามีถือว่าได้ปลดเปลื้องหนี้สินไปอีกส่วนหนึ่งแล้ว อย่าไปทำร้ายตอบนะครับ
ที่ผ่านมาเลือกข้างแล้วหรือยังครับ อยู่ข้างไหนล่ะครับ เลือกข้างได้แล้วชีวิตสงบและสุขหรือไม่ ความสงบและสุขมีได้แม้ไม่เลือกข้างมีจริงหรือ
จุดมุ่งหมายในชีวิตของมนุษย์นั้นส่วนหนึ่งคือความสุข แต่ความเป็นสังคมทำให้เราต้องสัมผัส สัมพันธ์กับสิ่งต่างๆรอบข้าง บนทางเดินไปสู่จุดหมายมีสิ่งต่างๆเกิดขึ้นมากมาย เราเลือกที่เกิดไม่ได้ แต่เราเลือกที่จะเป็นอยู่ได้ แม้ว่าเราเลือกที่เป็นที่อยู่ไม่ได้ แต่เราเลือกที่จะรู้สึกรับหรือปฏิเสธได้ แม้ว่าเราเลือกที่จะรับหรือปฏิเสธไม่ได้ แต่เราเลือกที่จะขมขื่นหรือชื่นชมได้ แม้ว่าเราเลือกที่จะขมขื่นหรือชื่นชมไม่ได้ แต่เราเลือกที่จะตอบโต้หรือนิ่งเฉยได้ แม้ว่าเราเลือกที่จะตอบโต้หรือนิ่งเฉยไม่ได้ แต่เราเลือกที่จะโกรธแค้นหรืออภัยได้ แม้ว่า… ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นทุกขณะเราเลือกได้ทั้งนั้น ด้วยสติและปัญญาที่ไม่ถูกบดบัง
บนเส้นทางเดินทุกทางคือทางเลือก ถ้าเลือกด้วยสติปัญญาปัญหาจะอยู่ไกล ไม่ใช่ว่าไม่มีปัญหา แต่อาจจะป้องกันปัญหาได้จากส่วนที่ควบคุมได้ ปัญหาจากส่วนที่ควบคุมไม่ได้ไม่ใช่เรื่องของเรายังมีอีกมาก เราไม่สามารถควบคุมสภาพแวดล้อมได้ แต่คาดการณ์ได้จากสติปัญญา แม้ไม่ใช่ทั้งหมด แต่ปัญหาที่จะเกิดนั้นจะเบาบางลงบ้าง และแม้ทำอะไรไม่ได้เรายังสามารถคิดดีได้อีกต่อไป
เมื่อเราต้องเลือกทุกอย่างที่เราเผชิญ สังคมที่เราอยู่ก็เช่นกันเราเลือกที่จะอยู่ข้างใดข้างหนึ่ง หรือเลือกที่จะไม่เลือกข้างใดข้างหนึ่งได้เช่นกัน
ชีวิตของคนๆ หนึ่งนั้นทางเดินจากเริ่มมีชีวิต เกิดจากการพึ่งพิง เริ่มต้นจากแม่และพ่อ ครอบครัว โรงเรียน การงานและสังคม การพึ่งพิงที่เริ่มจากไม่ได้เลือก จนกระทั่งเลือกได้ จากการพึ่งพิงผู้อื่นไปสู่การให้ผู้อื่นพึ่งพิง และอาจต้องกลับไปพึ่งพิงผู้อื่นอีกวนเวียนไปไม่รู้จบจนกว่าจะจบชีวิต
ชีวิตคนไม่เหมือนสัตว์อื่นทั่วไป สัตว์อื่นทั่วไปไม่มีใครต้องทำคลอดให้ การพึ่งพิงมีภายนอกมีน้อยแต่ก็ยังต้องพึ่งพิงอยู่ แต่คนมีการพึ่งพิงสูงกว่า เกือบตลอดชีวิตคนอาศัยอยู่กับการพึ่งพิงภายนอก และในขณะเดียวกันเมื่อได้รับการให้พึ่งพิงจากผู้อื่นแล้วคนเรายังให้ความช่วยเหลือผู้อื่นเป็นการดำรงชีวิตด้วย ดังนั้นวิถีชีวิตของคนคือการพึ่งพิงผู้อื่น และให้ผู้อื่นพึ่งพิง
การพึ่งพิงเกิดจาก ผู้ที่อ่อนแอกว่าต้องการให้ผู้ที่เข้มแข็งกว่าให้การช่วยเหลือ ผู้เข้มแข็งกว่าให้ความช่วยเหลือเพราะเห็นแก่ประโยชน์ที่จะได้รับตอบแทน ประโยชน์ที่ได้รับนั้นอาจจับต้องได้หรือจับต้องไม่ได้ เป็นวงจรวัฏจักรการพึ่งพิงนั้นหมุนวนไม่มีที่สิ้นสุด
การเลือกข้างเกี่ยวข้องกับการพึ่งพิงและการให้การพึ่งพิงอย่างมาก ผู้ที่ต้องเลือกข้างส่วนใหญ่เป็นผู้ต้องการการพึ่งพิงสูง คนที่ขาดเพื่อนไม่ได้เลยคือคนที่ต้องการการพึ่งพิงอย่างมาก คนผู้ให้การพึ่งพิงย่อมแข็งแรงกว่า ให้ทรัพย์ได้ย่อมมีทรัพย์มากกว่า ให้ความคุ้มครองได้ย่อมมีอิทธิพลมากกว่า คนผู้ต้องการการพึ่งพิงย่อมไปหาผู้ที่มีกำลังมากกว่าด้านต่างๆ เพื่อพึ่งพิง
ในสนามรบและสนามการทำงานนั้นย่อมเป็นเช่นเดียวกัน การพึ่งพิงกับการเลือกข้างมีอยู่ตลอดเวลาในการเดินทางของคน การเดินทางที่แม้จะเหนื่อยยากแต่ทุกชีวิตต้องเดินทางไป จุดหมายอีกประการของชีวิตคือการสิ้นสุดของชีวิต บางครั้งยาวนาน แต่บางครั้งสั้นนิดเดียว ผู้ไม่ประมาทจะพบความสุขสงบได้ตลอดทางเดินอันขรุขระทุรกันดาร และผู้ที่มีเพื่อนย่อมไม่เหงาบนเส้นทางนั้น

ทุกข์และทน

ในโลกนี้ มีคนมาก หลากและหลาย

คนผู้ทุกข์ มากมาย อยู่ไปทั่ว

เพียงแบ่งปัน สิ่งสุข ไม่หวาดกลัว

เธออย่ามัว รอช้า มาแบ่งปัน