วันอาทิตย์ที่ 10 พฤษภาคม พ.ศ. 2558

International Mother's Days


วันนี้เป็นวันแม่สากล
ตื่นมาแต่เช้าด้วยเสียงปลุกจากโทรศัพท์ วันอาทิตย์นะ เพิ่งหกโมงเช้าเอง ใครหนอช่างโทรมาแต่เช้า
ค่อยๆ ปล่อยให้เสียงดังไปสามรอบ มือความหาโทรศัพท์ รับและทักทาย 
"สวัสดีครับ"
"สวัสดีค่ะ" เป็นเสียงตอบจากปลายสายอีกฟากฝั่ง "ขอแสดงความยินดีด้วยนะคะ" น้ำเสียงสดใสกระตือรือล้น "คุณเป็นผู้โชคดีค่ะ ฮิลลารี่ ค่ะ ได้เลือกที่จะแสดงความยินดีกับกับคุณ และเธอจะยินดียิ่งขึ้นถ้าได้สนทนากับคุณแม่ของคุณ ในโอกาส วันแม่สากลค่ะ"
ผมเงียบงันไปด้วยความตกใจ อึ้ง และหายจากความงัวเงีย ย้อนถามกับไป "คุณฮิลลารี่หรือครับ สวัสดีอีกครั้งครับ" เสียงขาดหายไปแค่นั้น ปกติผมไม่ค่อยได้สนทนากับคนแปลกหน้า "เอ้อ! ผมเข้าใจว่าน่าจะมีการผิดพลาดบางประการนะครับ" รวบรวมสติเพื่อที่จะทำความเข้าใจ แต่ปลายสายได้สวนมาทันที
"ไม่เป็นไรค่ะ ชั้นเข้าใจค่ะ เป็นธรรมดาอยู่เองที่ต้องตกใจที่เราจู่โจมเข้ามาในชีวิตคุณยามเช้าเช่นนี้ แต่คงจะทดแทนกันกับความพิเศษที่ ฮิลลารี่ มอบให้คุณเป็นสิ่งตอบแทนนะคะ"
ผมยังไม่เข้าใจสิ่งทดแทน ความพิเศษ หรืออะไรต่างๆ มันช่างจิตตนาการไม่ออกเลย เงียบงัน เสียงสดใสจึงต่อเนื่องมาอีก 
"ให้ชั้นสนทานากับคุณแม่ผู้โชคดีของคุณนะคะ มันเป็นโอกาสอันดีที่แม่ทั้งสองได้สนทนากัน คุณเปิดเสียงสนทนาเพื่อเราได้สนทนาไปพร้อมๆ กันได้นะคะ" เธอเงียบเว้นระยะเพือรอคำตอบ
ผมเงียบเพื่อหาทางอธิบาย อธิบายว่า คุณแม่ผมไปสวรรค์นานแปดปีแล้วตามอายุขัยของท่าน 
แล้วผมก็ส่งเสียงทำลายความเงียบ "ขอโทษนะครับ คุณแม่ของผมท่านจากไปนานแล้วครับ ขอบคุณที่ให้โอกาสและโชคดีนี้แต่ ท่านจากไปนานแล้วครับ"
เสียงปลายสายตอบต่อเนื่องอย่างไม่เว้นระยะ เหมือนมีแผนหนึ่งแผนสองและแผนต่อๆ ไปไว้แล้ว
"คุณมีภรรยาและบุตรนี่คะ ในโอกาสวันแม่สากลนี้ ชั้นสนทนากับภรรยาคุณหรือคุณแม่ของลูกคุณก็ได้ค่ะ คงอยู่ใกล้ๆ คุณและสงสัยว่าคุณสนทนากับใครอยู่ ให้คุณแม่ของลูกคุณได้รับเกียรตินี้แทนคุณแม่คุณก็ได้ค่ะ"
ผมตั้งตัวไม่ติด ความคิดยามเช้าหลังจากดื่มหนักและนอนดึก ความคิดมันหายไปไหนหมด ผมไม่ทราบจะบอกว่าผมและภรรยาแยกห้องกันนอนมาหลายปีแล้ว ผมอายุมาก นอนกรน ตื่นไม่เป็นเวลา และ อื่นๆ มากมาย ที่สำคัญผมไม่กล้าไปปลุกเธอเพื่อมารับโทรศัพท์จากคนแปลกหน้าที่ยิ่งใหญ่ มารับโชคที่เธอไม่ได้เสี่ยง และปรารถนาจะได้ หรือผมคิดไปเองก็ไม่รู้ ผมคงเงียบไปนาน เสียงสดใสจึงกระตุ้นเตือนตามา 
"อย่าลังเลอีกเลยนะคะ เราจะสนทนากันตามประสาคุณแม่ด้วยกันค่ะ และคุณก็มีส่วนร่วมได้ด้วยค่ะ ไม่ต้องแปลกใจสงสัยอีกนะคะ ๆ ๆ "
ผมค่อยๆ ตั้้งสติตอบ " ครับ ผมไม่ได้อยู่ในห้องเดียวกัน และไม่ทราบว่าเธอตื่นหรือยัง อันที่จริงผมไม่กล้ารบกวนเธอครับ ถ้าไม่รังเกียจเราสนทนากันต่อในเรื่องที่คุณต้องการก็ได้ครับ"
เธอเงียบไปมีเสียงแว่วๆ เหมือนมีการปรึีกษากันอีกด้านหนึ่ง แล้วเธอก็ส่งเสียงกังวาลสดใสมา
"ขอโทษที่รบกวนค่ะ"
"ไม่เป็นไรครับ ขอบคุณที่โทรมา ทำให้ผมระลึกถึงแม่ในตอนเช้าเช่นนี้ วันนี้ขอให้เป็นวันที่ดีของคุณ และหวังว่าจะได้สนทนากับคุณแม่คนอื่นอย่างที่คุณต้องการนะครับ"
ผมตอบไปอย่างยาวขณะที่ปลายสายมีเสียงวางสายตั้งแต่จบเสียง
ดีเหมือนกัน ผมคิดถึงแม่ครับ

จินตนาการจากข่าวนี้ครับ

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น