วันพฤหัสบดีที่ 24 กันยายน พ.ศ. 2558
วันคล้ายวันเกิด
ผมผ่านวันเกิดนานมาแล้ว ๖๓ ปี ใน ธรรมจักรกัปปะวัตนสูตร กล่าวว่าการเกิดเป็นทุกข์ "ชาติปิ ทุกขา"
ผ่านวันคล้ายวันเกิดมา ๖๒ ครั้ง ผมจำครั้งแรกของการเกิดไม่ได้ จำความทุกข์ทั้ง ๕ ของทารกที่เกิด(ปฏิสนธิ)ในครรภ์ไม่ได้ จำลมหายใจแรกของการมีชีิวิตไม่ได้ จำน้ำนมแรกจากอกแม่ไม่ได้ จำสัมผัสหรืออ้อมกอดแรกไม่ได้ ผมจำไม่ได้ทั้งการดำรงอยู่ในครรภ์มารดา และการเกิด
ผมรับรู้ความเจ็บปวดของแม่ได้เมื่อผมโตแล้ว รับรู้มิใช่รู้สึกได้ ความเจ็ปปวดไม่ว่าทางกายหรือทางใจไม่อาจอธิบายเป็นถ้อยคำได้มันอยู่เหนือถ้อยคำ แต่มันรับรู้ได้ผ่านประสบการณ์ของแต่ละคน และแน่นอนมันเป็นสมบัติส่วนตัวอันใครจะเอาไปไม่ได้ ทำแทนกันไม่ได้ ผมรับรู้ผ่านคำบอกถ้อยคำจากภายนอกสร้างการรับรู้ รับรู้ความตั้งใจให้ชีวิตได้อาศัยในชีวิต ให้ได้รับอาหารกายใจผ่านกายใจที่สนิทแนบแน่นกันมานานประมาณ ๙ เดือน ให้เป็นส่วนหนึ่งทั้งเลือดเนื้อจนเกิดมาเป็นชีวิต
ช่วงแรกของชีวิตที่ต้องพึ่งพิงผมไม่มีความทรงจำ แต่รับรู้จากถ้อยคำมนุษย์เราต้องพึ่งพิงกว่าที่จะแข็งแรงและพึ่งพาตัวเองได้ต้องใช้เวลา ผมจำความได้บ้างไม่ได้บ้าง เริ่มมีความทรงจำและมีประสบการณ์ตรงที่สร้างความตระหนักรู้ของการพึ่งพิงได้เมื่อเข้าเรียน
ในสังคมมีการปฏิบัติที่จะต้องให้ความรู้ เรียนรู้ ก่อนเข้าทำงาน ผมได้รับการเรียนก่อนทำงานเมื่ออายุ ๒๒ ปี ได้รับความเมตตาและอดทน เป็นเบื้องต้นให้การรับ ผมดำรงอยู่จนมีลูกและวัฏฏะจักรก็วนเวียนต่อไป
ผมเห็นลูกหลังการคลอดแล้ว รับรู้ความเจ็บของภรรยาได้จากคำบอก ไม่เคยรู้สึกได้เองสักครั้ง ไม่มีประสบการณ์นั้น รับรู้และตระหนักถึงความตั้งใจให้ชีวิตได้อาศัยในชีวิต ให้อาหารกายใจผ่านกายใจที่สนิทแนบแน่นกัน ให้เป็นส่วนหนึ่งทั้งเลือดเนื้อจนเกิดมาเป็นชีวิตทั้งหมดต้องการความเมตตาและอดทนเป็นฐานของการดำรงอยู่
ผู้ให้ชีวิตให้กำเนิดจึงเป็นผู้กระทำก่อนและผู้ได้รับผู้กำเนิดจึงควรกระทำตาม
วันนี้วันคล้ายวันเกิดแม่ แม่ผู้ล่วงลับไปแล้ว "มรณัมปิ ทุกขัง"
ระลึกพระคุณแม่
ด้วยจิตนอบน้อม
วันอาทิตย์ที่ 20 กันยายน พ.ศ. 2558
19 กันยายน พ.ศ. 2549 เมื่อ 9 ปีที่ผ่านมา
วันที่ 19 กันยายน พ.ศ. 2549 สิบปีที่แล้ว
ผมอยู่ กทม. เดินทางจากบ้านลำปางไป กทม. พักอยู่โรงแรมลิโด ใกล้สะพานควายบางซื่อ ไปครั้งนั้นเพื่อบรรยายให้กับ รอผ. กฟผ. ในหัวข้อการจัดการความรู้ :แนวคิดและเครื่องมือ ผมไม่เคยได้รับการอบรมในหัวข้อนี้เลย แต่มีความสนใจในเรื่องนี้และศึีกษามาตั้งแต่ปี พ.ศ. 2543 แล้ว และในปี พ.ศ. 2547-2648 เคยได้ร่วมวางแผนพัฒนาองค์การแห่งการเรียนรู้ให้กับสายงาน รอผ.
เวลาประมาณสามทุ่มกระมังมีประกาศจากทีวี เรื่องการปฏิวัติ"โปรดฟังอีกครั้งหนึ่ง" ผมโทรศัพท์ถามผู้จัดคุณศากุน ว่าจะให้ทำอย่างไร ยังคงจัดหรือไม่ คุณศากุนบอกว่ายังคงจัดเพราะจองโรงแรมไว้แล้วผมจึงนอนพักผ่อนเพื่อลุยงานวันพรุ่งนี้
วันที่ 20 กันยายน พ.ศ. 2549 เวลาเช้าผมออกจากที่พักไปหน้า กฟผ. ตามที่นัดกัน ทหารเต็ม กฟผ. และ กฟผ. หยุดงาน พบคุณศากุน เลยตกลงว่าเราจะกลับไปก่อน ผมกลับโรงแรมเช็คเอาท์ รีบไปสนามบิน จับเที่ยวบินกลับลำปาง โดยไปลงที่เชียงใหม่และให้รถ กฟผ. จากศูนย์ฝึกอบรมแม่เมาะไปรับ ตลอดทางมีแต่ด่านและทหารเต็มไปหมด กลับสู่อ้อมกอดเมียและลูกอย่างปลอดภัย
ผมอยู่ กทม. เดินทางจากบ้านลำปางไป กทม. พักอยู่โรงแรมลิโด ใกล้สะพานควายบางซื่อ ไปครั้งนั้นเพื่อบรรยายให้กับ รอผ. กฟผ. ในหัวข้อการจัดการความรู้ :แนวคิดและเครื่องมือ ผมไม่เคยได้รับการอบรมในหัวข้อนี้เลย แต่มีความสนใจในเรื่องนี้และศึีกษามาตั้งแต่ปี พ.ศ. 2543 แล้ว และในปี พ.ศ. 2547-2648 เคยได้ร่วมวางแผนพัฒนาองค์การแห่งการเรียนรู้ให้กับสายงาน รอผ.
เวลาประมาณสามทุ่มกระมังมีประกาศจากทีวี เรื่องการปฏิวัติ"โปรดฟังอีกครั้งหนึ่ง" ผมโทรศัพท์ถามผู้จัดคุณศากุน ว่าจะให้ทำอย่างไร ยังคงจัดหรือไม่ คุณศากุนบอกว่ายังคงจัดเพราะจองโรงแรมไว้แล้วผมจึงนอนพักผ่อนเพื่อลุยงานวันพรุ่งนี้
วันที่ 20 กันยายน พ.ศ. 2549 เวลาเช้าผมออกจากที่พักไปหน้า กฟผ. ตามที่นัดกัน ทหารเต็ม กฟผ. และ กฟผ. หยุดงาน พบคุณศากุน เลยตกลงว่าเราจะกลับไปก่อน ผมกลับโรงแรมเช็คเอาท์ รีบไปสนามบิน จับเที่ยวบินกลับลำปาง โดยไปลงที่เชียงใหม่และให้รถ กฟผ. จากศูนย์ฝึกอบรมแม่เมาะไปรับ ตลอดทางมีแต่ด่านและทหารเต็มไปหมด กลับสู่อ้อมกอดเมียและลูกอย่างปลอดภัย
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)